Εντελώς απροσδόκητα ήρθα σε επαφή με τον αθλητισμό και το αγώνισμα του άλματος επί κοντώ. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Αμέσως κατάλαβα ότι βρήκα το ξεχωριστό συναίσθημα, που θα με έκανε να αφοσιωθώ σε κάτι ολοκληρωτικά και για παραπάνω από μερικούς μήνες.

Το πείσμα, το πάθος αλλά πάνω απ' όλα η πρόθεση μου να ξεχωρίσω στη νέα πρόκληση που ανοιγόταν μπροστά μου -με τη μορφή του πήχη- με οδήγησε σε ένα  καταπληκτικό ταξίδι αυτογνωσίας, που όμοιο του δεν είχα ξαναζήσει.

Σε τρία μόλις χρόνια (2003) κατάφερα να σημειώσω την δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, η οποία αποτελούσε και το χαμηλό όριο (4,25μ.) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ένα ατύχημα στην προετοιμασία μου στην Γερμανία προκαλώντας 2 σπασίματα στην κνήμη, όμως, δεν μου επέτρεψε να συμμετάσχω και να κάνω πράξη αυτό που αποτελεί όνειρο για εκατομμύρια αθλητές σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Πιστεύω πως όταν δίνεις όλη σου την ενέργεια σε ένα στόχο, και τελικά δεν γίνεται, αυτό συμβαίνει γιατί απλά προορίζεσαι για κάτι καλύτερο. Εκείνη την περίοδο εμπνεύστηκα το Replayce.

Το 2007 επανήλθα στη ενεργό δράση και κατέλαβα την πρώτη θέση στο Πανελλήνιο και το Βαλκανικό πρωτάθλημα κλειστού στίβου. Το 2008 ήταν Ολυμπιακή χρονιά. Μια χρονιά που άξιζε να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό. Μέχρι την στιγμή που θα ανακαλύψεις για τι τελικά προορίζεσαι...​